Πριν 20 και χρόνια βρέθηκα ξαφνικά στο συνάφι των εκδόσεων και ήμουνα τη μισή μέρα μεταξύ οδού Ακαδημίας και πλατείας Εξαρχείων. Σύντομα ξεχώρισα ένα ιδιαίτερο άτομο, τον Λάζαρο Ζήκο. Μόνο ο τρόπος που σε κύτταγε και σου μίλαγε αρκούσε για να καταλάβεις την ευγένεια, την αξιοπρέπεια και πώς αυτά συμβάδιζαν με την διαρκή αναζήτηση και ανησυχία.
Στις 15 του Μάη ανέβασε αυτή την εικόνα με υπότιτλο ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ!... και στις 15 Ιουνίου συμπλήρωνε ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΡΟΤΑΣΗ...
Πριν από ένα μήνα ήρθε με δύο φανζίν στο χέρι, προσεκτικά βαλμένα μέσα σε κράφτ χαρτί, με την αρίθμησή τους.
Απολογήθηκε, ως συνήθως, που δεν μου έφερε κι άλλα, κάπου ήταν ταχτικά μπερδεμένα μέσα στο εικαστικό του τοπίο, σίγουρα όμως θα τα έβρισκε την επόμενη φορά.
Στο τηλέφωνο πριν λίγες μέρες προσπαθούσε να μου περιγράψει πώς ακριβώς ήθελε το χαρτί για την επόμενη δουλειά του, πάλι θα βρίσκαμε κάτι που να του ταιριάξει ακριβώς, έτσι κι αλλιώς ξέραμε και οι δύο πόσο ανυποχώρητος ήταν στις αισθητικές του επιλογές. Σύντομα, σκέφτηκα, θα έχουμε πάλι χαρές και γέλια με το καινούργιο απόκτημα, για λίγο, μέχρι να αρχίσει η ανησυχία για την επόμενη δουλειά, που για τον Λάζαρο ήταν όλα εξ αρχής.
Εφυγε για το μεγάλο ταξίδι τα ξημερώματα της Δευτέρας 5 Σεπτέμβρη, τονίζοντας με τον διακριτικό του τρόπο ότι ο κύκλος των ευγενών ανθρώπων στενεύει χωρίς αναπλήρωση.
Κάποια στιγμή είχε στο χέρι τα τελικά χειρόγραφα από την "Μαγική Ράφτρα" και ήθελε να τα εκδώσει. Είχα τότε ένα σπάνιο χαρτί από τον Καναδά, το Sandpiper Apple Blossom και κατάφερα να τον πείσω να κάνουμε μια σειρά αριθμημένα αντίτυπα. Δεν θα ξεχάσω τη χαρά του όταν ήρθε με ένα αντίτυπο από αυτό το κομψοτέχνημα, ήταν το μικρό παιδί που κρατάει στα χέρια το πιο λατρεμένο του παιχνίδι.
Πριν από ένα μήνα ήρθε με δύο φανζίν στο χέρι, προσεκτικά βαλμένα μέσα σε κράφτ χαρτί, με την αρίθμησή τους.
Στο τηλέφωνο πριν λίγες μέρες προσπαθούσε να μου περιγράψει πώς ακριβώς ήθελε το χαρτί για την επόμενη δουλειά του, πάλι θα βρίσκαμε κάτι που να του ταιριάξει ακριβώς, έτσι κι αλλιώς ξέραμε και οι δύο πόσο ανυποχώρητος ήταν στις αισθητικές του επιλογές. Σύντομα, σκέφτηκα, θα έχουμε πάλι χαρές και γέλια με το καινούργιο απόκτημα, για λίγο, μέχρι να αρχίσει η ανησυχία για την επόμενη δουλειά, που για τον Λάζαρο ήταν όλα εξ αρχής.
Εφυγε για το μεγάλο ταξίδι τα ξημερώματα της Δευτέρας 5 Σεπτέμβρη, τονίζοντας με τον διακριτικό του τρόπο ότι ο κύκλος των ευγενών ανθρώπων στενεύει χωρίς αναπλήρωση.
Εγραψε κάποιος για τoν Mississippi John Hurt "THE SWEETEST AND GREATEST MAN THAT EVER LIVED". Εμείς ξεκινήσαμε το φθινόπωρο με μείον ένα...
You Got To Walk That Lonesome Valley
https://www.youtube.com/watch?v=85BvT5X6WSo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου